“Je weet nooit hoe de nacht eruit gaat zien”

“Werken in het mobiele nachtteam is perfect voor mij, omdat ik het goed kan combineren met mijn privéleven”, vertelt Lilian. “Ik heb een zoontje van 8 en ik merkte dat overdag werken veel energie kostte in combinatie met de zorg voor mijn zoon. Tegelijkertijd was ik ook op zoek naar meer uitdaging in mijn baan. Nu kan ik ‘s nachts werken en er overdag voor mijn zoontje zijn buiten de schooltijden en vind ik veel voldoening in mijn baan.”

Uitdagend werk

Lilian is eerlijk maar enthousiast over het werken in de nachtzorg. “Werken in de nachtzorg is uitdagend werk. Onverwachte situaties doen zich voor. Werken in de nachtzorg moet je liggen, je moet in de nacht wakker kunnen zijn en daar tegen kunnen. Daarbij moet je ook stressbestendig zijn, soms doen zich noodsituaties voor en dan moet je direct kunnen handelen. Proberen niet te bevriezen, maar direct te schakelen en overzicht voor jezelf creëren. En uiteraard moet je over de juiste kennis en vaardigheden beschikken als het gaat over verpleegtechnische handelingen en terminale zorg. En kan het werken in de nacht ook heel rustig zijn, je moet dus ook goed jezelf kunnen vermaken. Soms gebeurt er een tijdje helemaal niets.” 

In je eentje maar nooit alleen

“Ondanks dat je solistisch werkt, is er altijd achtervang en is contact met collega’s ook belangrijk,” geeft Lilian aan. Op de vraag of ze zich ooit onveilig heeft gevoeld tijdens haar werk antwoordt ze het volgende: “Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld tijdens mijn werk. Alle collega’s van het ambulante nachtteam dragen herkenbare werkkleding, waardoor we goed herkenbaar zijn. In onze auto zit een tracker, waardoor de centralist kan zien waar we zijn én we hebben een alarmknop bij ons. Dat zorgt voor een veilig gevoel. Je staat altijd in verbinding.” 

Dat is waar je het voor doet

Een ervaring die Lilian altijd is bijgebleven: “Ik kreeg een oproep, net buiten mijn werkgebied, van een man die in korte tijd snel achteruit ging. Hij zat in de terminale fase. Zijn partner was ook aanwezig. Hij was erg onrustig en kon niet goed praten.” De weerstand bij de man en zijn partner om medicatie te nemen was groot. Lilian legt uit dat medicatie rust kan bieden, maar de weerstand bleef bestaan. “Ik heb hem geholpen om naar het toilet te gaan en hem op een comfortabele manier in bed gelegd, dat zorgde voor meer rust. Daarna heb ik hem even alleen gelaten met zijn partner. Ik vertelde haar dat als ze nog wat wilde zeggen, dat nu het moment was. En er ontstond dusdanig veel rust, dat hij uiteindelijk zijn laatste adem uitblies. Dan sta je ineens tussen mensen die aan het rouwen zijn, die ik goed heb kunnen ondersteunen. Dat hoort ook bij mijn werk. Ik vind de terminale zorg heel mooi. Mensen kunnen begeleiden in het laatste proces van afscheid nemen, dat is waar je het voor doet en me veel voldoening geeft.”