Wijkverpleegkundige Wouter: ‘Mooi dat Sensire zo vernieuwend is’

‘Werken zoals jij wilt’ betekent voor Wouter vooral eigen regie. ‘De vrijheid te doen wat je wilt en wanneer. Binnen mijn functie kan ik mijn uren al grotendeels zelf indelen. Wat voor mij als pas-afgestudeerde ook belangrijk is: makkelijk kunnen sparren met mijn collega’s. Want zoveel ervaring heb ik nog niet. Verder vind ik het leuk te horen als klanten of collega’s waardering hebben voor wat ik doe.’

Beeldzorg: meer eigen regie, minder zorguren

Wouter vindt het prettig dat Sensire al zo ver is met technologie en innovatie. ‘Neem nou de Compaan, de beeldzorg die onze klanten gebruiken. Bij een klant met een licht verstandelijke beperking gaven we twee maal per dag fysieke zorg omdat zijn suikers ontregeld waren en hij bovendien COPD had. Meneer werkt gewoon, dus dat was voor hem onpraktisch. Hij moest steeds rekening houden met ons. Hij bleek open te staan voor zorg op afstand. Nu hij de Compaan heeft, wordt er tweemaal daags op afstand meegekeken als hij zelf insuline spuit en zijn pufje neemt. Hij kan gewoon naar zijn werk of op vakantie, zo lang hij zijn Compaan meeneemt. Het geeft hem vrijheid en zelfstandigheid, zijn vrouw is minder overbelast en het scheelt ons tijd. Ook bij bijvoorbeeld stomazorg, wondzorg en het innemen van medicatie kan de Compaan uitkomst bieden.’

Wouter denkt erover zijn kijk op wat Sensire te bieden heeft qua technologie verder te verbreden en zich hiermee nog meer bezig te gaan houden. ‘Collega’s weten me ook nu al te vinden als ze ergens niet uitkomen op technologisch gebied. Beetje mijn leeftijd ook,’ lacht hij.

Veel vrijheid en verantwoordelijkheid

In de wijkverpleging is een goede band ook met de naaste van de klant belangrijk. ‘Het is goed als je een laagdrempelig contact hebt met elkaar. Een partner of dochter is niet alleen waardevol in de ondersteuning van de klant, maar voor ons ook een belangrijke informatiebron. Een naaste kent de klant het best.’ Wouter vindt het contact met familieleden of partners meestal een leuk aspect van zijn werk. ‘Soms zien ze de situatie anders dan wij, zijn ze bijvoorbeeld erg bezorgd en willen ze liever dat de zorg vaker komt. Ik ga dan in gesprek over wat voor deze persoon in deze situatie passende zorg is. Dat kan een uitdaging zijn, maar ik houd van die afwisseling.

Ik vergelijk mijn werk wel eens met dat van een ziekenhuisverpleegkundige en dan zie ik hoe complex en gevarieerd de wijkverpleging eigenlijk is. Wij hebben meer vrijheid én meer verantwoordelijkheid. Behalve de medische zorg bepalen wij alles zelf. In het ziekenhuis is alles geprotocolleerd en heeft een hbo-verpleegkundige eigenlijk dezelfde taken als een mbo-verpleegkundige.’

Nog wensen?

Of Wouter nog wensen heeft, zaken die maken dat hij het nóg meer naar de zin krijgt op zijn werk? ‘Ik weet wel iets, maar dat loopt eigenlijk al. We gaan van zeven naar twee teams en krijgen een gezamenlijk pand. Dat is prettig voor het teamgevoel.’

Een ander punt dat hij noemt is de omvang van de organisatie, die met zich meebrengt dat medewerkers niet altijd weten waar ze moeten zijn om iets te regelen en dat het soms behoorlijk lang duurt voor ze de juiste persoon te pakken hebben. ‘Dat kost veel tijd. Goede communicatie tussen de verschillende afdelingen en collega’s is cruciaal. Misschien zou dat nog iets gestroomlijnder kunnen. Dan houden we meer tijd over voor de klant. En daar gaat het om.’