Patiënten in het ziekenhuis vertel ik niet vaak dat ik eigenlijk in de thuiszorg werk. Soms komt het ter sprake en dan vertel ik het wel. Patiënten vinden het bijzonder, zijn benieuwd naar mijn ervaring en vragen mij soms om advies. Hoe zit de thuiszorg in elkaar? Wat kunnen ze voor mij betekenen? Is het wel haalbaar om naar huis te gaan? Hoe moet het thuis? Zijn er hulpmiddelen voor in de badkamer of het toilet? Het geeft rust als patiënten antwoorden krijgen op deze vragen.

Uiteindelijk gaat het om de zorg die een patiënt moet ontvangen. Iedere patiënt verdient goede kwaliteit van zorg. Op de chirurgie is er vaak zorg nodig na een operatie zoals een darmoperatie waarbij een stoma is aangelegd of een borstoperatie waarbij de borst verwijderd is. Ingrijpende operaties die (vaak) nazorg vereisen als de patiënt het ziekenhuis verlaat.

Helaas komt het ook regelmatig voor dat een behandeling niet meer mogelijk is en dat de patiënt ervoor kiest om thuis te sterven. Ik ga dan eerst met patiënt en naasten in gesprek over wat thuis sterven in houdt. Op deze manier zijn er geen verkeerde verwachtingen en zijn ze allen voorbereid. Als de keus weloverwogen is gemaakt, dan zet je alles op alles om de zorg thuis zo goed mogelijk te regelen. Mijn voordeel is dan dat ik goed weet wat er nodig is. Terminaal verklaring, beleid, medicatie, hulpmiddelen en ga zo maar door. Het geeft een goed gevoel als dit gelukt is en je de patiënt (en naasten) kan vertellen dat naar huis gaan om te sterven mogelijk is. Die dankbaarheid vergeet je niet snel. Als je dan achteraf een nabestaande tegenkomt en krijgt te horen dat het allemaal zo goed is verlopen en dat ze dankbaar zijn voor je inzet, dan word ik toch even stil…...