Werken in De Beekdelle
Op De Beekdelle staan onze zorgprofessionals midden in het leven van mensen met dementie. Deze locatie, gelegen in de oude dorpskern van Warnsveld, biedt onze bewoners een kleinschalig en gezellig thuis. Er zijn drie huiskamers met ieder zes bewoners. Elke bewoner heeft een eigen slaapkamer, maar het dagelijkse leven speelt zich voornamelijk af in onze huiskamers. Samen met het hechte zorgteam worden er activiteiten gedaan, gekookt en gegeten - een echt thuis.
Een hechte gemeenschap
De Beekdelle is een kleinschalige locatie. Dat betekent dat er relatief weinig mensen wonen en dat er een gezellige gemoedelijke sfeer heerst net als in een dorp, ‘ons kent ons’. Het kleine, hechte zorgteam vormt voor de bewoners en hun naasten vertrouwde gezichten. Daarnaast doet het team er alles aan om De Beekdelle onderdeel te laten zijn van de lokale gemeenschap in Warnsveld. Zo worden er vrijwilligers uit de directe omgeving betrokken en vinden er activiteiten plaats in het dorp en de omgeving.
Ruimte voor dementie: vrijheid en zelfstandigheid voorop
Bij Sensire staat de vrijheid van onze bewoners voorop. Mensen met dementie mogen zich bij ons vrij bewegen en hun eigen keuzes maken. Wij geloven dat dit bijdraagt aan hun geluk, mobiliteit en activiteit. Natuurlijk vraagt dit om creatieve oplossingen, die we samen met bewoners, mantelzorgers en vrijwilligers vormgeven.
Circa anderhalf jaar geleden kwam er letterlijk ‘ruimte voor dementie’ en werden de deuren geopend. Dit was wel even wennen. Ans Grieving, verzorgende IG op De Beekdelle in Warnsveld, vertelt: ‘Dat geldt voor iedereen. Voor ons als medewerkers, maar net zo goed voor de familie en ook voor de buurtbewoners. Iedereen vond het aanvankelijk eng.’ Zelf vindt ze de open deuren helemaal passen in de meer op het individu gerichte samenleving en zorg. ‘Het is bij ons ook niet meer zo dat iedereen strak op hetzelfde moment aan de ontbijttafel moet zitten. De een blijft wat langer liggen dan de ander, er is veel meer oog voor het individu dan vroeger in de zorg. Zo trek ik iemand niet meer standaard elke dag een schoon hemd aan: als hij dat niet wil, sla ik een dagje over.’
Ans weet nog dat mevrouw toen ze op de afdeling kwam wonen verbaasd was dat ze niet zelfstandig naar buiten kon. “Het was fijn dat we haar die vrijheid al snel konden geven. Haar frustratie verdween. En mij doet het goed iemand blij te zien.” Op die manier maakt het open deuren-beleid indirect onderdeel uit van haar ‘medewerkersgeluk’.
